0. Bölüm, İbranılere mektup

1. Bölüm

Oğul meleklerden üstündür

Tanrı eski zamanlarda peygamberler aracılığıyla birçok kez ve çeşitli yollardan atalarımıza seslendi. 2Bu son çağda da her şeyin mirasçısı olarak belirlediği ve aracılığıyla evreni yarattığı kendi Oğluyla bize seslenmiştir. 3Oğul, Tanrı'nın yüceliğinin parıltısı ve O'nun varlığının öz görünümüdür. Kudretli sözüyle her şeyi devam ettirir. Günahlardan arınmayı sağladıktan sonra, yücelerde ulu Tanrı'nın[a] sağında oturdu. 4Meleklerden ne kadar üstün bir adı miras aldıysa, onlardan o kadar da üstün olmuştur. 5Çünkü Tanrı meleklerin herhangi birine,

«Sen benim Oğlumsun,
bugün ben sana Baba oldum,»

ya da «Ben O'na Baba olacağım,
O da bana Oğul olacak»

demiş midir? 6Ve yine Tanrı ilk doğanı dünyaya gönderirken diyor ki, «Tanrı'nın bütün melekleri O'na tapınsınlar.» 7Melekler için,

«Kendi meleklerini rüzgârlar,
hizmetkârlarını ateş alevleri yapar» diyor.

8Ama Oğul için şöyle diyor:

«Ey Tanrı, tahtın sonsuzluk boyunca kalıcıdır,
ve adalet asası senin egemenliğinin asasıdır.
9Doğruluğu sevdin, kötülükten nefret ettin.
Bunun için Tanrı, senin Tanrın,
seni sevinç yağıyla
arkadaşlarından daha çok meshetti.»

10Yine diyor ki,

«Ya Rab, başlangıçta
yerin temellerini sen attın.
Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.
11Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın.
Hepsi bir giysi gibi eskiyecek.
12Onları bir kaftan gibi düreceksin
ve bir giysi gibi değiştirilecekler.
Ama sen hep aynısın,
yılların tükenmeyecektir.»

13Tanrı meleklerin herhangi birine,

«Ben düşmanlarını
senin ayaklarının altına serinceye dek[b],
sağımda otur»

demiş midir? 14Bütün melekler, kurtuluşu miras alacaklara hizmet etmek için gönderilen görevli ruhlar değil midir?


2. Bölüm, İbranılere mektup